Want alle dingen zouden levenloze dingen zijn

She locked herself in the bathroom again, so I’m pissing in the yard.

In één krachtige, beeldende zin is de ontluistering van de relatie duidelijk. Ik vrees voor het voortbestaan van deze liefdesverhouding, vooral door het ‘again’. Het is niet de eerste keer dat zij zich opsluit in de badkamer. En hij gaat maar weer in de tuin pissen, omdat hij niet bij de wc in de badkamer kan. Er klinkt al berusting in door. Ik ben bang dat dit niet meer goed komt.

Deel dit blog

Het is de beginregel uit A line in the dirt, van de cd End times van de Amerikaanse zanger Eels. Echte naam Mark Everett. Eels is geen vrolijke jongen, met hem vergeleken is Hans Dorrestijn een zonnetje in huis. Hoewel ikzelf geen somberman ben, hou ik van muziek die druipt van dit soort melancholie.

Melancholie. Het is ook hier de toon die de muziek maakt: de mineurakkoorden, de gebroken stem van de zanger – zoals die van Johnny Cash in zijn laatste dagen – en de teksten die een kijkje geven in de gebutste ziel van een zanger of zangeres. Bij iemand als Townes van Zandt – God hebbe zijn ziel – komen al deze ingrediënten samen. Het levert prachtige muziek op.

Met vijf muziekvrienden organiseren we drie keer in het jaar bij een van ons een muziekavond. We noemen dat liefkozend ‘ons geheime genootschap’. Met een kratje bier, een flesje wijn en een blokje kaas binnen handbereik draaien we om beurten een nummer binnen een bepaald thema. Die thema’s variëren van ‘blues van voor 1960’ tot ‘covers die er toe doen’, en van ‘duetten’ tot ‘nummers korter dan drie minuten’. Een klassieke platenspeler staat draaiklaar (voor de lp’s van voor 1960), cd- en dvd-speler staan op scherp en vrouwen en kinderen zorgen voor een goed heenkomen. Ver na middernacht sterven dan de laatste tonen weg, meestal in een mist van vage gesprekken en ‘oké, nog eentje dan’. Topavondjes.

De afgelopen keer mocht ik het thema kiezen. Ik koos voor songteksten. De opdracht was: kies liedjes met een tekst of een tekstregel die bij je is blijven hangen.

In de muziekwereld lopen tekstschrijvers rond die wonderen verrichten met woorden. Jack Poels, zanger en songsmid van Rowwen Hèze, is zo’n teksttovenaar. Bijvoorbeeld in het lied over de Heilige Antonius. Deze heilige kun je te hulp kunnen roepen als je iets kwijt bent. Poels zingt over een verloren liefde. In het refrein komt de volgende parel langs: Het is soms beter iets moois te verliezen dan dat je het nooit hebt gehad.

Natuurlijk kwam op onze avond ook Imagine van John Lennon langs. Hét lijflied voor alle mensen die dromen van een mooiere en betere wereld. Nog twee voorbeelden die ik deze avond op mijn lijstje had staan:

• Want alle dingen zouden levenloze dingen zijn… zonder jou
  Uit: Avond van Boudewijn de Groot. Lenneart Nijgh schreef het nummer voor zijn geliefde Anja Bak, de huidige vrouw van Boudewijn de Groot.
• Take me with you (when you go)
  Gelijknamige song van The Jayhawks. Het ultieme liefdeszinnetje. Elke avond gaat de zanger op zijn knieën om te bidden dat zijn geliefde hem toch vooral meeneemt, mocht ze ooit bij hem weggaan.

Tekstdichters strelen ook je zintuigen met ‘de geur van brood en honing’ na een liefdevolle nacht samen, van twee mensen die in elkaar geloven.

Het leven en de liefde worden in de popmuziek niet alleen bezongen in clichés als ‘ik hou van jou, want je ogen zijn zo blauw’. Tekstdichters strelen ook je zintuigen met de geur van brood en honing na een liefdevolle nacht samen, van twee mensen die in elkaar geloven. Met dingen in de kamer die tot leven komen omdat de liefde zelf het leven erin blaast. Maar het blijft broos. De liefde. Daarom is het schietgebedje van The Jayhawks wel begrijpelijk. Want voor je het weet sta je voor een gesloten badkamerdeur en moet je van ellende in de tuin gaan pissen.

Ben Tekstschrijver