Het lijkt wel of heel werkgevend Nederland dezelfde persoon zoekt: een klantgerichte, gedreven teamplayer, die zich thuis voelt in een dynamische werkomgeving.
Proactief en innovatief? Een resultaatgerichte en flexibele peoplemanager die oplossingsgericht werkt aan complexe vraagstukken? Pleinvrees doet het anders. Deze organisator van dancefeesten zoekt een manager voor marketing en communicatie. Ze plaatsen op hun Facebook de volgende advertentietekst:
‘Vanwege een lopend strafrechtelijk onderzoek nemen we afscheid van onze huidige marketingman. Hij nam zijn ‘hands-on’-mentaliteit iets te serieus bij verschillende vrouwelijke collega’s. Wat zoeken we? Je bent creatief, humoristisch, muziekliefhebber en een hands-on internetman (dat mag wel). We bieden jou naast een leuk team 72 maagden, een Ferrari 599 van de zaak en een droombaan in de dance-industrie.’
Ene David Opdam reageert direct:
‘Daar ik, om mijn uitkering te behouden, verplicht ben zo nu en dan te solliciteren, wil ik graag reageren op de vacature voor marketingcommunicatie manager. Communicatie, laten we er geen doekjes om winden, is een passie van me. Zolang de ander zijn opperste medewerking verleent althans. Zo niet, dan zijn de krachttermen mijnerzijds niet van de lucht. Is ook communicatie.
Ik ben koppig, onbetrouwbaar, op een haar na zindelijk en schijt dikwijls een Yathzee als ik vijf dobbelstenen inslik. Ook maak ik in een creatieve bui vaak briefjes van veertig, maar wegens lopend onderzoek mag ik daarover niet al te veel in detail treden. Wel lijkt een strafblad onontkoombaar, maar dat is relatief. De Telegraaf is pas een strafblad.
Maar welke kwaliteiten denkt u als werkgever te hebben om mij werk te mogen geven? Wat denkt u te kunnen toevoegen aan de organisatie die ‘Mijn Leven’ heet? En waar komt dat belachelijke loon van 2357 euro netto vandaan?
Ik sta desondanks open voor een goed gesprek, op dinsdag 6 oktober, om 13:00 uur bij mij thuis.
Ik ben koppig, onbetrouwbaar, op een haar na zindelijk en schijt dikwijls een Yathzee als ik vijf dobbelstenen inslik.
David Opdam is niet de enige die reageert. Veel mensen maken zich kwaad dat de ontslagen marketingmanager zijn handjes niet thuis kon houden. Dan komen de mensen van Pleinvrees met hun reactie:
‘De crux is dat er helemaal geen marketingmanager is! We hebben op dit moment niet eens vrouwelijke collega’s. Laat staan dat er op ons kantoor sprake is van seksuele intimidatie of strafrechtelijk onderzoek. We zijn een klein team en zoeken iemand die uit hetzelfde hout gesneden is als wijzelf. Iemand met een levendige fantasie en een out-of-the-box-denkende geest. De sollicitatie van David Opdam spreekt ons aan.
Overigens, de vacature-oproep is via Facebook lekker viraal gegaan. Precies de bedoeling.
Kom je op een dancefeest van Pleinvrees op de plee ooit een Yathzee tegen, ga er dan maar vanuit dat David Opdam aangenomen is.
Ben Tekstschrijver
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Geveldoek Javanen en testers-adviesbureau Ordina lanceert grote ict-wervingscampagne
Met dit geveldoek Javanen & Testers startte Ordina een grote ict-wervingscampagne. Ordina is dienstverlener op het gebied van ICT en consulting. Ze zochten in 2014 gespecialiseerde techneuten (talenten in de dop), onder meer Java Engineers en Software Testers. Met een enorm geveldoek van 16 bij 26 meter aan de gevel van het hoofdkantoor in Nieuwegein ontging geen automobilist op de A12 deze boodschap.
Hahaha, yathzee op de plee… Wat is die reactie van die kerel toch geniaal. Hahaha…
Hilarisch stukje.
Een vriendin van mij is ooit uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een organisatie waar ze dacht weinig kans te maken. ‘Iets met communicatie’ was het. Ze ging een uurtje voor het gesprek nog even lekker tennissen. Ze was de tijd vergeten, het verkeer zat tegen en ze kwam tien minuten te laat binnen.
Ze had haar tenniskleren nog aan, liet haar stokoude sporttas ergens midden in de kamer vallen en ging met een zwaar bezweet gezicht aan tafel zitten. Ze mompelde wat excuses en begon zelf maar te vertellen dat de baan haar erg leuk leek. Wel had ze nog wat ‘aandachtspuntjes’ voor de organisatie.
Aan het einde van het gesprek zei ze dat ze het een fijn gesprek vond maar dat ze heel goed snapte dat ze de baan niet zou krijgen. Ze maakte nog een opmerking over het lekkere weer en vertrok, de commissie in diepe stilte achterlatend. Ze kreeg de baan. En was verbijsterd.
Dat is lachen!! Mooi stuk heb je er weer van gemaakt! Leest als een trein.
Je inspireert me om ook in mijn studiewerkstukken veel aandacht aan schrijfstijl en zinsbouw te besteden. Ik heb me er wel eens voor geschaamd dat ik geen lol beleef aan ‘echte’ wetenschappelijke teksten met onmogelijke lange zinnen en vol moeilijke woorden: ‘wat ben ik nou voor een wetenschapper…’
Daar ben ik maar eens mee opgehouden. Ik lees het liefst studiemateriaal dat vlot leest, punt. (Humor zou fijn zijn, maar is misschien teveel gevraagd.) En ik probeer zelf ook op die manier te schrijven.
Groet,
Bedankt weer voor je mooie tekst. Ik waardeer je kijk op het leven en met name natuurlijk de kijk op het leven van je moeder, omdat ik vele gelijkenissen ervaar met mijn eigen moeder.
Wederom méér dan raak, man. Wat een schitterend verhaal!
Het zit nu eenmaal in ons, denk ik, om dingen mooier te maken dan ze zijn. Vaak is het niet meer dan een verbloeming van zaken die in werkelijkheid helemaal niet zo ‘geweldig’ zijn als ze lijken.
En, je hebt gelijk…. het is gemeengoed geworden. Overal. Elk simpel nine-to-five’je op basis van een halfjaarcontract is in de vacaturetekst al gauw een ‘uitdagende superjob’, elke foeilelijke wandklok met het woord LOVE niet al te subtiel verwerkt op de wijzerplaat, draagt in de Blokkercatalogus standaard het label ‘design’. En niemand zegt er wat van; een enkele tekstschrijver uitgezonderd…
Conclusie: we willen gewoon bedonderd worden en daardoor verbloemen we meer van onszelf dan we denken.
Ik kijk weer uit naar je volgende zinnenprikkelende column.
Heb met plezier en een schaterlach je leuke stukje gelezen! Verheug me alweer op de volgende.
Prachtige plee pitch. Je hebt jezelf weer eens overtroffen. Leuk.
Als je predikant bent moet je de volgende zaken beslist in huis hebben: je moet een schaap met vijf, wat zeg ik: zes poten zijn. Hoe misvormd ben je dan?! Maar laten we wel wezen, voor het evenwicht is zes beter dan vijf.
Je moet voldoende elan hebben om de jeugd aan je te binden maar de ouderen mag je niet van je laten vervreemden. De pastorie is verkocht dus je moet een huis huren of kopen en hebt een contract van één jaar. Je moet trouw zijn aan de oude belijdenisgeschriften maar wel open staan voor vernieuwing.
Ehhh…pardon?
Ik las ooit de volgende advertentietekst. Ik werkte al bij de geestelijke verzorging van Tergooi dus had mijn droombaan al. Er werd gevraagd om een predikant met drie, drie!, poten. Er was een pastorie maar daar hoefde hij of zij niet per se in te trekken. Hij of zij mocht een eigen mening hebben over alles onder de zon, mits onderbouwd. Wel was een warm hart onontbeerlijk!
Zo kan het dus ook…
Mooie blog weer! Met een onderwerp dat mij in het verleden enorm veel frustratie heeft opgeleverd. Vreselijk hoe vacaturetekstschrijvers taal zo mishandelen! Een ander genre waar je dat helaas ook geregeld tegenkomt is in makelaarsland. Hoe die het toch telkens voor elkaar krijgen om het woord ‘welke’ zo afschuwelijk in te zetten…ik krijg er kriebels van!
Leuk gedaan (en gedurfd van Pleinvrees).