Mijn moeder is in de tuin bezig als een auto stopt. De dame achter het stuur vraagt of ze ene Voskuilen kent. Haar vader, die naast haar in de auto zit, kent hem uit de oorlog en wil graag met hem in contact komen.
Mijn moeder kent de zoon, die woont even verderop in de bocht rechts. Maar over de oude Voskuilen moet ze nadenken. ‘Ik weet dat de oude mevrouw Voskuilen in Hooglanderveen woont, in het bejaardentehuis Sint Jozef,’ zegt ze.
‘Dan willen we die graag spreken,’ zegt de dochter. ‘Kunt u ons vertellen waar dat bejaardenhuis is?’
Tja, vertellen… Dwars door het bos is het gemakkelijk, dan ben je er zo, maar met de auto moet je omrijden. ‘U moet eerst richting Nijkerk,’ zegt mijn moeder, ‘en na die gindse bocht op de Nijkerkerstraat – of heet die drukke weg de Amersfoortse straat? – linksaf, en dan op een gegeven moment weer rechtsaf Hooglanderveen in, en …’
Ze ziet de verwarring op het gezicht van de dame achter het stuur toenemen.
‘Ach, weet u wat, ik trek mijn jas even aan en dan rij ik met de fiets voor u uit. Geen moeite, dat gaat gemakkelijker dan uitleggen.’
Even later vertrekken ze. Vader en dochter in de auto kijken met steeds grotere verbazing en verwondering naar dat vrouwtje van tegen de tachtig, dat voorover gebogen over haar trouwe Gazelle een onwaarschijnlijk tempo ontwikkelt. Ze weten niet dat dat vrouwtje zo hard fietst omdat ze het vervelend vindt dat zij in die auto anders zo zachtjes moeten rijden.
Mijn moeder kijkt over haar schouder of de auto nog volgt en zet in moordend tempo koers naar Hooglanderveen. Onder het viaduct krijgt ze nog een verraderlijk klimmetje te verwerken, maar dan komt de eindbestemming in zicht. Eindelijk. Midden in het dorp, pal voor de deur van Sint Jozef, stapt mijn moeder als een hijgend hert van de fiets. ‘Hier is het,’ steunt ze met de laatste adem die ze nog over heeft.
Vader en dochter stappen beduusd uit de auto. In de deuropening zwaaien ze nog even naar dat malle ‘fietsvrouwtje’ dat dan alweer op de weg terug is.
Mijn moeder leest glimlachend het kaartje en prevelt: ‘Wat was ik meu, wat was ik iezig meu, zo meu bin ik nog nooit geweest!’
Een aantal dagen later ontvangt mijn moeder een bedankkaartje uit het Groningse Zuidwolde. De vader heeft Arie Voskuilen op kunnen sporen. Mijn moeder leest glimlachend het kaartje en prevelt: ‘Wat was ik meu, wat was ik iezig meu, zo meu bin ik nog nooit geweest!’
De tragiek is dat mijn moeder tussen toen en nu steeds meer zelf ‘de weg kwijtraakt’. Ze lijkt langzaam kopje onder te gaan in de Vergeetvijver. Nu heeft ze zelf iemand nodig die voor haar uit fietst om haar de weg te wijzen. En als ze nog eens naar St. Jozef gaat, ben ik bang dat ook haar pyjama in de koffer zit. Dat ze dan haar plek krijgt tussen andere mensen die niet alleen Abraham maar ook Alzheimer hebben gezien. Slik.
Ben Tekstschrijver
2 oktober 2014
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Wat een ontzettend mooi stukje over je moeder. Nog gefeliciteerd. Vooral de zin dat je moeder zo hard fietste, omdat ze het vervelend vond dat zij in de auto zo zachtjes moesten rijden.
Mijn moeder kwam jouw moeder een keer tegen in de Jumbo. Je moeder kocht chocolaatjes. Mijn moeder wilde voor de grap nog zeggen: ‘Goh, wat lekker’. Maar dacht, laat ik dat maar niet doen, want anders krijg ik ze nog, haha.
Eenmaal buiten bij haar fiets, kwam jouw moeder ook naar buiten en gaf mijn moeder die chocolaatjes, omdat jouw moeder mijn moeder altijd zo aardig vindt.
Dan smelt je toch??
Dit verhaal heeft weer alles in zich: liefde, betrokkenheid, diepgang, humor en mensenkennis…
Een pareltje. Dank je wel.
Weer een ontroerend mooi verhaal over die fantastische moeder van jou. Van harte gefeliciteerd.
De eerste week van oktober kent al een paar mooie verjaardagen, zoals die van Sint Franciscus of Werelddierendag op 4 oktober en die van het Leids Ontzet op 3 oktober.
Wat mij betreft mag mw. De Graaf zo langzamerhand ook wel op onze (inter)nationale kalender met al haar goede daden. Ze wil echter vast niet heilig verklaard worden, want ze is zo bescheiden.
Wat mij betreft op 2 oktober 2015 derhalve maar weer een mooi verhaal om deze bijzondere vrouw te eren.
Wat een prachtig stuk weer. Van harte gefeliciteerd met je moeder.
Gefeliciteerd met je moeder vandaag. Heb het ook aan mijn familie laten lezen. Mijn zus vond het leuk, mijn moeder had het verhaal eerder van je gehoord.
Van harte gefeliciteerd met je moeders verjaardag. Mooie blog! En ja, de ouderdom komt soms met veel gebreken. Het is lastig om dat te moeten aanzien.
MOEDER
Ooit fladderde ik uit,
als een vlinder uit haar schoot.
Nu ze oud wordt, besef ik,
we blijven verbonden tot ons beider dood.
Deze woorden schieten mij te binnen. Van harte.
Wat een mooi verhaal! Ik zie haar zo gaan. Gefeliciteerd met je moeder en die laatste gang: ik hoop dat je nog lang van haar aanwezigheid (geestelijk én lichamelijk) mag genieten!
Ik heb weer genoten van jouw ode aan je moeder!
Soms moet je je gevoel voor richting daadwerkelijk volgen…
Jouw moeder kon het niet meer zo exact verwoorden dus klom ze op de fiets. Hoeveel mensen doen het niet andersom: veel woorden waarmee je alle kanten op kunt. Het maakt mij nieuwsgierig naar de wegen die zij jou gewezen heeft…
Op latere leeftijd de weg kwijtraken is betrekkelijk, soms is er chaos nodig om de weg te ontsluiten. Jij weet immers dat jouw moeder een weg gegaan is die authentiek is, die recht doet aan haar, en aan jou en de jouwen?! Het klinkt misschien verwarrend, deze laatste zinnen. Maar talig begrip, rationaliteit, realiteitszin: het zijn ook maar woorden die weet ik wat voor lading dekken…
Wat ze ook zegt, jouw moeder heeft het bij het rechte end….
Wat een mooi monument voor je moeder. Iedere moeder wens je zo’n liefdevolle zoon toe. Gefeliciteerd met haar 87e verjaardag.
Mooi en herkenbaar verhaal recht uit het hart. Jullie, en uiteraard ook je moeder, gefeliciteerd met deze dag.
Van harte gefeliciteerd met je moeder. Wat een prachtig, ontroerend verhaal. Je boft maar met zo’n moeder.
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je moeder! Als iedereen eens wat meer op haar zou lijken, bestond er geen oorlog meer. Ik wens jullie een hele fijne dag samen, geniet ervan.
Wat mooi geschreven. Hartelijk gefeliciteerd met je moeder.
Wat een leuk artikel over je moeder. Ik ken haar helaas niet. De woorden iezig meu die ze gebruikt, zijn typisch Hoevelaaks. Ik herinner mij dat nog van boer Van Leeuwen, mijn overbuurman, na het hooien.
Gefeliciteerd! Het is een mooi mens, altijd zwaaien naar iedereen!
Kippenvel met een glimlach en een traan. Van harte gefeliciteerd! Mooi geschreven weer.
Dank je wel, voor dit ontroerende verhaal. En natuurlijk van harte!
Mijn vader ontwikkelde aan het einde van zijn leven ook een vorm van dementie. Geregeld belde mijn moeder ons, haar kinderen, op: ‘Ik ben met een heel andere man getrouwd! Het valt me niet mee hoor!’ Nee, het viel haar zwaar.
Gelukkig heeft ze zelf nog na zijn overlijden bijna drie goede jaren beleefd…
Van harte gefeliciteerd met je moeders verjaardag. Ik hoop dat je samen met haar een leuke dag hebt gehad. Het is weer een mooie blog geworden.
Van harte gefeliciteerd met jouw moeders verjaardag! Ik hoop voor haar dat de enkele reis naar Sint Josef nog heel ver weg is. En tot die tijd heeft ze jou om haar de weg te wijzen, wat een geluk!
Wat een mooi verhaal en van harte gefeliciteerd met haar verjaardag.
Mooi verhaal. Gefeliciteerd.
Gefeliciteerd met je moeder. Fijn dat je zulke mooie herinneringen hebt. Die zullen steeds belangrijker worden.
Ik weet hoe het voelt, mijn moeder wordt 13 oktober 87 jaar en raakt ook steeds meer de weg kwijt, maar ze zijn er nog! Gefeliciteerd!
Wat een bijzonder verhaal weer over je moeder en natuurlijk van harte gefeliciteerd!
Wat een mooi, warm stukje over je moeder. Gefeliciteerd met haar. Hopelijk kan de pyjama nog lang thuis in de kast blijven.
Weer prachtig, vooral laatste alinea. Zit alles in en raakt. Dank!
Prachtige blog over je moeder. Heb hem ook doorgestuurd in de familie. Wordt erg gewaardeerd.
Je moeder al weer 87 jaar, wat fijn dat ze nog goed ter been is. Tenminste in mijn beleving. Wat een mensje.
Ik herinner haar als een heel lief, ietsie verlegen vrouwtje, die altijd dacht dat ze teveel was of lastig. Ze kwam dan vrij laat, tegen 18 uur de kas in lopen en ja, dan moest er nog wat gekocht worden.
En dan op haar fiets terug richting Veenwal. Super mensje in mijn beleving. Wees er maar zuinig op hoor, want je moeder kan je niet missen. Naar gelang het langer duurt, wordt het steeds moeilijker.
Dan heb je toch weer vragen die niet beantwoord worden.
Bij dezen meld ik me aan voor jouw blogs. Ik ben getipt door Tineke, de vrouw van m’n jongste broer. Zij is de overbuurvrouw van jouw moeder op de Weldammerlaan. Het verhaal over jullie moeder sprak mij aan. Ook vind ik het leuk om teksten met gedachten te lezen. Veel schrijfplezier toegewenst. Ik kijk uit naar je volgende blogs.
Een familielid liet me je laatste blog over je moeder lezen. Ontroerend en mooi geschreven. Naar aanleiding daarvan heb ik je website bezocht. Het lijkt me leuk vaker van je te horen.
Wat een mooie blog. Ook je eerdere blogs ga ik nog eens rustig doorlezen. Er zitten ongetwijfeld nog een paar mooie bronnen van inspiratie voor me in.