In Nederland was 14 mei 2023 The Dude Day. In de bioscoop mensen met badjas, slobberbroek en slippers. Met in hun hand een White Russian.
Op 14 mei 1998 brachten Ethan en Joel Coen de film The Big Lebowski uit. Veel bioscopen zetten nu – 25 jaar later – de cultfilm weer op het programma.
Voordat de film begint, legt een Amersfoortse Dude – inderdaad: met badjas en slippers – ons een prijsvraag voor. De vraag: hoe vaak klinkt in de film het woord ‘Dude’. De prijs: een unieke filmposter met The Dude. De zaal ohhh’t en ahhh’t.
We mogen gaan staan en de persoon naast ons vertellen welk aantal we in ons hoofd hebben. Vriend Hans naast me houdt het op 89 keer. Ik gok 159.
Hoofdpersoon Jeff Lebowski – alias The Dude, gespeeld door Jeff Bridges – houdt van blowen en bowlen. En van White Russians, een cocktail met wodka, koffielikeur en room. Hij slentert in een haveloze badjes en afgedragen slippers door de supermarkt. Materiële zaken interesseren hem niet, hij blinkt vooral uit in zorgeloos nietsdoen.
Iedereen met een getal lager dan 100 mag gaan zitten, zegt de Amersfoortse Dude voor in de zaal. Iedereen boven de 200 ook.
The Dude maakt zich niet druk. De maatschappelijke ratrace laat hij graag aan anderen over. Hij gaat liever een potje bowlen. Hoe mensen over hem denken? ‘t Zal ‘m worst wezen. Stoïcijns reageert hij op alle lastigheden in het leven. Zelfs als criminelen zijn kop met grof geweld in de wc-pot douwen, blijft hij relaxed uitleggen dat ze de verkeerde voor zich hebben. Pas als een van hen zijn tapijt eronder pist, is zijn grens bereikt. Maar ja, dat tapijt ‘hield zijn kamer zo mooi bij elkaar’.
Ook iedereen onder de 150 mag gaan zitten, zegt de badjas voor ons. Boven de 170 is ook ‘jammer maar helaas’.
Ik denk ook aan quiet quitting: op je werk niet meer doen dan het hoognodige, de laptop om 17 uur dichtklappen en niet altijd maar bereikbaar zijn.
Veel mensen vinden de levenshouding van The Dude aantrekkelijk. Er bestaat zelfs zoiets als Dudeïsme, met een eigen filosofie, een eigen website en aanhangers die de dag het liefst doorbrengen in ochtendjas. Dudeïsme wordt gezien als een moderne vorm van taoïsme: meegaan met de stroom, go with the flow, niet-handelen (wu wei).
Ik denk ook aan quiet quitting: op je werk niet meer doen dan het hoognodige, de laptop om 17 uur dichtklappen en niet altijd maar bereikbaar zijn. Eigenlijk allemaal variaties op het aloude thema: je werkt om te leven, je leeft niet om te werken. Een mooi levensmotto, als je tenminste in de luxe positie verkeert om dit in de praktijk te brengen.
We staan nog met vier kanshebbers en mogen ons getal noemen. Ik roep 159. Het antwoord is: 160.
Yo man, deze Ben Lebowski wint gewoon de poster van The Dude.
Wat? Vind jij dat hele Dude-gedoe maar niks?
Ja, nou, weet je, dat is ook maar gewoon eh, zoiets als jouw mening, man.
Ben Tekstschrijver
Win The Dude-poster
Meld je aan als vaste lezer van mijn blogs of breng een vaste lezer aan – geef via deze website naam en e-mail door – en maak kans op de bijzondere The Dude-poster. De kans dat je wint, wordt nog groter als je een reactie onder dit blog achterlaat.
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Dudeïsme. Volgens mij hebben we hier te maken met een aaibare onschuldige sekte. Wat de leden bindt, is voor mij moeilijk te volgen. Komisch vind ik ‘t het wel.
Wat deze hippies nieuwe stijl verbindt? Badjassen misschien? 😉
Halte Aux Stress!
Precies: de kern van de zaak.
Heb jij nou een t-shirt onder je badjas, Dude?
Jazeker. Is dat niet volgens de kledingvoorschriften 😉..?
Misschien vergis ik me met Nude…:)
Gefeliciteerd! Hele coole foto!
Heel leuk opgebouwd! Ik zag het aankomen, maar dacht ook, het zal toch niet zo zijn, dat Ben er dan toch naast zit? Maar nee, gelukkig niet!
De poster op de foto had je ook op het spoor kunnen zetten dat er een ‘eind-goed-al-goed-einde aan het verhaal zat…😉
Legendarische film met nog steeds een actueel thema! Doe’s ff chill af en toe, dude, al is het 159x per jaar;)
Van Lebowski had ik nog nooit gehoord, Ben, maar zijn levenshouding spreekt me wel aan.
Terugkijkend naar ons gezin had mijn jongere zus wel iets van hem weg. Ambitieus was ze nooit, op school deed ze het hoognodige en werken deed ze om uit te gaan en lol te maken.
Op zondag placht ze pas na twaalven uit bed te rollen en kwam dan in haar peignoir -ook wel duster geheten- al geeuwend naar beneden stommelen.
Die duster was een monstrositeit, een soort gecapittoneerde tent waarin zich haar hele figuur zo ongeveer schuilhield. Bovendien was het kledingstuk al in geen eeuwen gewassen en stonk dus behoorlijk muf naar ongewassen huid en oud zweet.
Haar blonde haar zat vol klitten die ze er in haar slaap altijd indraaide. Meestal was het ongewassen en stond het alle kanten op. Ze zat er niet mee.
Met een kop thee en een paar sneden brood naast zich hield madame vervolgens ‘jour’, d.w.z. er kwamen diverse vriendinnen opdraven die in een stoel tegenover haar gingen zitten en die ze minzaam te woord stond. Die vriendinnen waren stuk voor stuk weg van haar en oh oh, of ze dat wist!
Ondertussen bestond ze het haar vinger- en teennagels te knippen, waarvan de afgeknipte stukjes ongegeneerd naar beneden dwarrelden. De vriendinnen zagen het niet want ze vertrouwden haar sniffend en snuivend hun ludduvuddu toe en dan had mijn zus altijd goede raad (laat ze toch opsodemietere, c.q. in de stront zakken!)
Toen haar publiek was vertrokken, zo rond vier uur, rees mevrouw op en maakte zich klaar voor het bloemetjes buitenzetten die avond, meestal zonder te douchen, ofschoon ze wel haar tanden poetste en haar gezicht plamuurde met Max Factors Creme Puff.
Dan trok ze een bloot glittergeval aan en super hoge hakken waarop ze nog kon lopen ook en als haar vriendinnen aanbelden wuifde ze ons achteloos gedag en vertrok.
‘s-Avonds (als we geluk hadden) werd ze dan thuisgebracht door een geweldig stuk die altijd op twee druppels water leek op Bob Dylan of Mick Jagger of één van de The Walker Brothers of een lid van de Golden Earrings. Wat ze daar verder nog mee uitspookte, daar durfden mijn ouders niet aan te denken. Zwanger is ze gelukkig nooit van ze geworden, zo leep was ze wel.
Zo leven kon ik niet, was veel te timide. Stikjaloers was ik wel!
Wat heb je jouw zus beeldend beschreven, ik zie haar voor me.
Als ik een datingbureau had zou ik alles in het werk stellen om jouw zus aan The Dude te koppelen. Dat zou een prima match op kunnen leveren. Als ik filmproducent was, zou ik een film maken met jouw zus als hoofdpersonage. Zou ook zomaar een cultfilm kunnen worden.
Van harte gefeliciteerd met je trofee
Leuk verhaal Ben, met een mooie opbouw. Ik heb de Dude zelf nooit ‘begrepen’; te doelloos. De bril looks good. Gefeliciteerd met je overwinning!
Ik snap wat je zegt. Zijn levensdoel is in de film ook moeilijk te achterhalen. Een potje bowlen kun je toch moeilijk een levensdoel noemen toch?
Maar die hele maak-je-niet-druk-houding is soms wel jaloersmakend. En in het weekend soms een dagje in badjes rondlopen is ook wel lekker.
Ik denk dat veel mensen zo nu en dan een beetje The Dude willen zijn. Na het weekend gaan ze weer naar kantoor en doen ze gewoon weer mee aan de ratrace. Want ja, targets hè, doelen….