Op 19 december 2021 gleed je weg. Jouw lieflijke naam ruist nu langs de wolken. Nog één keer geef ik je een doosje Merci.
Medewerkers van Jumbo noemden je het chocoladevrouwtje. Vaak schoof je de kassière een doosje Merci toe. ‘Hier, voor jullie, bij de koffie,’ zei je dan. Teruggeven? Geen sprake van. De bedrijfsleider vroeg wat hij ermee aan moest. We spraken af dat de kassières de doosjes Merci in dank zouden aanvaarden, niet zouden aanslaan op de kassa en weer terug zouden leggen in het schap. Op het zorgerf in Putten namen we ook vaak Merci voor je mee. Dan kon je uitdelen, dat deed je het liefste. Ook deze Merci’tjes zijn voor jou.
Merci dat je me leerde met mildheid om me heen te kijken. Jij kon eenvoudigweg niet geloven dat iemand iets kwaads in de zin kon hebben. Ik denk aan twee illustere lui die op zondag aanbellen. Je zus is op bezoek. De mannen vragen een ladder te leen om ‘vogeltjes te kijken’. Vreemd. Toch stem je in. Maar ze lusten toch eerst wel een kopje koffie? Even later zitten de mannen verdwaasd in de voorkamer. Je zus hoopt dat ze snel opkrassen. Maar wat doe jij? Jij biedt ze een tweede kopje koffie aan. Koekje erbij. Wat de mannen kwamen doen? Geen idee. Ik denk weleens dat jouw ontvangst zo ‘ontwapenend’ was dat ze het niet over hun hart konden verkrijgen jou te bestelen.
Merci dat je een gewoon mens was, met rafelrandjes en onhebbelijkheden. Geen heilige. In de jaren dat opoe bij ons inwoonde, had je het moeilijk, was je jezelf niet. En altijd die knagende twijfel of de gasten op je verjaardag wel genoeg hadden gehad. Let wel: na een avond met rondo’s, bowl en borrels en een onbeperkt aantal kipkluifjes wachtte je de volgende dag op het telefoontje van je zus. Die moest je dan tóch nog even vertellen dat het ‘iezig gezellig was’ en dat iedereen ‘het bar best had gehad’.
Merci voor je humor. Bijvoorbeeld voor die keer dat we het over een vrijgezelle vriend hadden. Hij fietste elke dag langs je huis, op weg naar zijn werk. Je vroeg: heeft hij nog nóóit een vriendin gehad, ook niet voor een kwartiertje ofzo? Ach nee, wat zeg ik nu weer, voor een paar weken bedoel ik…..’
De dominee zei het mooi tijdens de uitvaart: jouw karakter en jouw geloof versterkten elkaar, wat bij jou uitmondde in ‘liefde in het kwadraat’.
Merci voor de liefde die je rondstrooide, gevraagd en ongevraagd. Je liet zien hoe je geloof in God op een pure en persoonlijke manier kunt toepassen in de praktijk. Zodat de wereld er een beetje beter van wordt. De dominee zei het mooi tijdens de uitvaart: jouw karakter en jouw geloof versterkten elkaar, bij jou mondde dit uit in ‘liefde in het kwadraat’.
Je leefde vanuit de Bijbelse opdracht ‘heb je naaste lief als jezelf’. Ik dacht weleens dat jij ervan maakte: heb je naaste liever dan jezelf. Loonwerkers kregen de grootste stukken vlees, boeken waar je het meest van hield gaf je weg, zieken en eenzamen bracht je mandarijnen en chocola. Jij was de vrouwelijke equivalent van de barmhartige Samaritaan.
Jouw ziel is ons ontstegen, jouw voorbeeld blijft.
Merci Marrie.
Ben Tekstschrijver
Heb je nog een verhaal over mijn moeder? Wil je op een andere manier reageren? Kun je doen onder dit blog. Erg welkom.
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Gecondoleerd Ben!
Wat een mooi blog, net in de week dat we afscheid nemen van mijn moeder.
Liefdevol, dankbaar en herkenbaar. Ook voor ons.
Hartelijke groet,
Jac.
Beste Jac,
Ach, jij neemt deze week afscheid van jouw moeder. Dan sta je nu vast in de ‘regelmodus’. Veel sterkte jullie allemaal en van harte gecondoleerd met het verlies. Ik hoop dat jullie er net als wij ‘vrede mee hebben’.
😢
Wat een mooie hommage aan je moeder.
Sterkte Ben.
Dank je wel, Ben, voor de manier waarop je dit waardevolle eerbetoon met je lezers wilt delen. Merci. Met een Hoofdletter.
Mooi blog, Ben.
Van harte gecondoleerd alsnog. Haar uitvaart was dus rond de kerstdagen, vermoed ik.
Het zullen ‘feest’dagen zijn geweest met een bijzonder accent dit jaar.
Mooi om je moeder zo te eren.
Nog gecondoleerd met jullie moeder.
Een iezig lief mensje. Stekte jullie allemaal.
Mijn hartelijke condoleances Ben 🥀
Erg mooi hoe jij je Moeder Marrie beschrijft en bedankt!
Warme groet,
Ingrid Keestra
Mooi Ben, om zo stil te staan bij je Moeder. Liefdevol en met aandacht.
Sterkte met het verwerken van dit verlies.
Ik stel voor dat we deze zomer er eentje drinken op je moeder, met een Merci-chocolaatje erbij. Zodat haar Voorbeeld blijft.
Wij waren bij de uitvaart en ook wij vonden dat de dominee dat zo mooi zei over haar geloof en haar karakter.
Nog even over de dag na een verjaardag. Ze belde mijn moeder.
“Deernsje, hè je gisteraovend toch wel genoeg ehad?”
“Minsje toch”, zei mijn moeder, “ik zat zo vol da’k er gewoon nie van kon slaopen”.
“O”, zei ze, “dan is ‘t goed”.
Ja, ze was een bijzondere vrouw.
Fijn dat we jullie weer even hebben gezien. Jammer dat het op afstand was.
Prachtige ode aan je moeder Ben, herkenbaar ook! Ook ik had zo’n moeder die eerst aan anderen dacht en toen pas aan zichzelf. Op haar sterfbed vroeg ze nog aan me ‘gaat het wel meissie’. Gelukkig blijven de herinneringen en leeft ze voort in jou. Sterkte met het verlies, dat er nog vele odes mogen volgen.
Mooie en warme blog Ben, je zult haar missen. Gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
Nog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder!
Ik herinner me haar als een zeer lief vrouwtje dat altijd vol belangstelling voor het welzijn van de ander was!
Bedankt voor de mooie blog!
Gecondoleerd met het verlies van je moeder Ben. Weer een mooie, ingetogen blog die haar recht doet denk ik. Jammer dat ik haar niet gekend heb. Maar ze heeft wel een bijzondere zoon op de wereld gezet! Dank voor al je blogs. Ik hoop dat er nog vele zullen volgen. En vast ook over je moeder: die raak je uiteindelijk nooit écht kwijt.
Wat prachtig gezegd: ik raak haar nooit écht kwijt. Troostvol. Ze zal dan ook zeker zo nu en dan nog in mijn blogs terug blijven komen.
Allereerst onze condoleance met het overlijden van je moeder. Ook voor Elly, jullie gezin en de familie.
Ontroerd heb ik je blog gelezen. Prachtig hoe je dit hebt verwoord.
Wat zullen jullie je moeder missen. Maar ik denk jullie niet alleen, ook de lezers van je blog zoals wij. Ik keek ieder jaar weer uit naar je speciale blog op haar verjaardag. Zo bijzonder.
Sterkte in deze moeilijke tijd. Vergeten doen we haar niet. Als we gaan fietsen met de hond noemen we dat altijd ‘rondje huis moeder Ben de Graaf’. (Weldammerlaan) Als we er dan langs fietsen denk ik altijd aan haar.
Hartelijke groeten mede namens Erik,
Carolien
Wat een prachtige liefdevolle woorden voor je moeder Ben.
In Hoevelaken zijn er heel veel mensen, zoals ik, die met bewondering en liefde aan haar terug denken.
Koester de herinneringen.
Prachtig Ben, een lach en een traan hier. Zo mooi treffend beschreven en ik kende haar niet eens persoonlijk. Sterkte!
Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Wat kan je mooi over haar schrijven. Ik heb ooit begrepen dat ze goed verzorgd werd in Putten. Het is ook fijn dat ze nu de eeuwige rust heeft gekregen. Sterkte voor jou en al degene die haar lief hadden.
De verzorging op het zorgerf in Putten was geweldig. Na een moeilijke laatste periode op de Weldammerlaan is mijn moeder daar helemaal opgebloeid. Dit blog geeft een beeld van de verzorging daar: https://www.bentekstschrijver.nl/marrie-en-marinus
Ik hoop dat dementie me bespaard blijft, zo niet, dan reserveer ik graag al een plekje in Putten.
Gecondoleerd en veel sterkte voor allen die haar lief waren. Door deze en andere blogs kan ik mij een goede voorstelling maken hoe je Moeder in het leven stond. Mooi om te lezen. Een dikke Merci voor jou!
Dag Ben,
Wat een ontroerend verhaal heb je over je moeder geschreven. Een moeder die je gaat missen. Wat een kostbaar cadeau is dat!
Groet Mariëtte
Ach Ben, je lieve moeder overleden. Wat mooi: haar lieflijke naam ruist nu langs de wolken. Dat past echt bij haar. Je hebt altijd zo liefdevol over haar geschreven, zo heb je haar alle eer gegeven die ze verdiende. Sterkte bij het gemis! Lieve groet van Josje
Prachtig verhaal Ben, terecht voor het iezig mooie mens wat ze was.
Heb met tranen in mijn ogen jouw blog gelezen.
Ben, gecondoleerd met dit grote verlies. Zal nooit de keer vergeten dat ik jouw moeder zag bij het ziekenhuis, ze deed me zo aan mijn moeder denken.
Sterkte en liefs, Marietta
Ben,
Thinking of you and your family here in Canada. Thank you for sharing some of your beautiful memories of your Mother. May we all share acts of kindness and hospitality to others like she did. ❤️❤️❤️❤️❤️
Een ‘doodsprentje’ zoals ik dat graag lees. Zo houd je de nagedachtenis van je moeder springlevend. Een menselijk verhaal, met humor. En eerlijk. Je zet Marrie in het zonnetje, maar verklaart haar niet heilig. Dat was moeder Teresa, aan wie Marrie me deed denken, ook niet.
Ben, wat een prachtige blog over je moeder. Heel treffend hoe je het beschrijft. Ze zal altijd bij je en jullie blijven.
Alsnog van harte gecondoleerd, wat zullen jullie haar missen.
Mijn moeder is 97 jaar geworden en ik mis haar nog steeds.
Als ik het daarover met mijn zus heb, moeten we allebei wel lachen. Hoe dankbaar moeten we zijn voor onze moeder met zo’n hoge leeftijd. Maar toch…. Nog steeds gemis. Dat geeft wel aan hoe bijzonder ze was. En zo was ook jouw moeder, heel bijzonder.
Jeetje Ben,
Je moeder zal zonder twijfel je inspiratiebron blijven. Toch heb je afscheid moeten nemen. Dat is heel verdrietig. Sterkte man! Ik denk aan je.
Wouter
Het lachende vrouwtje is er niet meer. Wat heb jij een prachtig afscheidsblog geschreven. De liefde voor je moeder straalt er vanaf. Fijn dat je dit wilde delen. Geniet van alle mooie herinneringen aan deze bijzondere dame.
Wat heb je een prachtig, liefdevol blog geschreven over je moeder. Gecondoleerd met het verlies.
Merci dat je je verhalen over haar deelde met ons.
Je moeder was buiten het verzorgend personeel, dominee en de naaste familie, de laatste persoon die mijn vader ontmoette vóór zijn overlijden op 31 januari 1995. Ze kwam een paar dagen ervoor in de avonduren langs. Ze had op haar fiets kou, regen, wind en de (Lichten)berg getrotseerd, om mijn vader nog een hart onder de riem te steken. Ik zie haar nog binnen komen als een verzopen kat met alleen een doorschijnend kapje op haar hoofd als enige bescherming tegen de regen. Ze wilde hem per se nog wat fruit o.i.d. toestoppen. Niet dat mijn vader daar op zat te wachten, maar het gebaar kon hij waarderen.
De goedheid zelve.
Groet,
Arnold
Arnold,
Het beeld van ‘de verzopen kat met alleen een doorschijnend kapje op haar hoofd’ ontroert me.
Dankjewel voor dit verhaal.
Gecondoleerd met je moeder, wat ik van je verhalen heb gelezen was ze een lief en prachtig mens.
Afscheid nemen is altijd heel moeilijk.
Groetjes Duwie
Een prachtig verhaal over een geweldige moeder. Ik had er ook zo een. Een zegen om zo’n moeder (gehad) te hebben.
Wat mooi beschreven Ben .
Gecondoleerd met het verlies van je Moeder.
Een moeder moeten missen is een groot gemis. In ieder geval zo ervaar ik het.
Wens jou en je familie veel sterkte en kracht toe
Ben nog gecondoleerd met het verlies van je moeder
Ook ik heb bijzondere goede herinneringen aan haar. Toen zij nog aan de Weldammerlaan in jullie ouderlijk huis woonde, kwam ik regelmatig bij haar aan huis als er weer eens een probleempje met een kraan, de elektrische boiler of de gaskachel in de woonkamer was.
Het is mij echter nooit gelukt om zonder een doosje schuukolaatjes de dam af te komen
Wat een ontzettende lieve moeder had jij.
Haha, laat me raden, waren het Merci-schuukolaatjes?
Ben,
Mooie mensen schrijven mooie dingen. Met woorden, met kleine daden, én met doosjes merci. Met ‘zijn’ in alle openheid en eerlijke eenvoud. Jij en je moeder. Wat fijn om het zo te doen, als jij het hier doet. Dankjewel dat je ons er deelgenoot van maakt.
Feije
Mooi geschreven Ben! En weet dat wanneer je haar naam blijft gebruiken ze nooit vergeten zal worden. Pas wanneer je naam niet meer genoemd wordt zal je weg zijn.
Veel sterkte met het verlies
De eerste keer dat ik je moeder zag in Hoevelaken centrum, kwam ze op de fiets voorbij. Ik zou zweren dat ik een engel had gezien. Wat een uitstraling had ze!
Later kwam ik haar bij haar huis op de Weldammerlaan tegen als ik van school naar huis fietste. Ze zwaaide altijd tot ik uit het zicht was verdwenen (en dat was een hele lange rechte weg) en ik kreeg geregeld rolletjes snoep van haar. Ze was werkelijk te lief 🥰. Ze kende me niet eens.
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je moeder, Ben. Ik hoorde het onlangs al van een (oud-)collega. Daar ruist langs de wolken een lieflijke naam – opgezocht en afgespeeld als een in memoriam voor jouw moeder
https://nederlandzingt.eo.nl/lied/daar-ruist-langs-de-wolken/POMS_EO_15632006
Meezingen mag.
En de werken der barmhartigheid, tot slot. Geloof, hoop en liefde, het klinkt allemaal in deze blog, in dit leven. Een prachtig eerbetoon!
Wat fijn dat je zo mooi afscheid hebt kunnen nemen van je moeder, Ben. Dank voor het delen van je verhaal. Ik heb haar niet persoonlijk gekend, maar volgens mij passen de woorden die wij onze moeder meegaven ook zonder meer bij die van jou:
“In liefde geleefd, in liefde gegaan, eeuwig in liefde verbonden.”
Sterkte!
Jaren geleden. Ik was in het centrum aan het werk. Stond de ramen te doen. Bij de slijter.
In mijn ooghoek zag ik je moeder aan komen lopen met een bos bloemen. Ze was ter hoogte van Van Baal.
Ik sprak je moedertje aan, zei uit de gein: ‘Dat hoeft niet hoor, een bosje bloemen, moeder van Ben’.
Ze draaiden zich om, wilde de bloemen geven. Waarop ik zei: ‘Nee, dat was een geintje.’
Duurde wel paar minuten om haar te overtuigen. We gingen allebei verder. Even later was ik bij Toebast bezig. Komt je moeder aanlopen. Ze zegt: ‘Hier glazenwasser, hier heb je 5 euro. Koop er maar wat lekkers voor.’
Je snapt wel dat ik dit aannam. Dit is al pakweg 15 jaar geleden gebeurd. Maar ik vond en vind dit nog steeds heel bijzonder.
Zo lief, hartelijk en gemeend gegund.
Rust zacht Marrietje.
Wat verdrietig, jouw lieve moeder is overleden. Door alle verhalen bij Tergooi en de ontroerende blogs had ik het idee dat ik deze bijzondere vrouw ook een beetje kende.
Maar zoals jij ook schrijft, haar inspiratie leeft door in jou en alle dierbaren.
Veel sterkte en veel mooie herinneringen aan haar.
Dank voor het delen van al die mooie verhalen over haar. Ook ik neem daarvan een stukje warmte met me mee. Ik wens je de mooiste herinneringen aan haar toe!
Gecondoleerd Ben met het verlies van je moeder. Wat een prachtige, lieve hommage, het raakte mij diep. Dank dat je dit wilde delen.
Ach… Marrie… daar ging je.
Ik kan me zomaar voorstellen dat als er ooit nog een postduif van de hemel naar aarde vliegt ze je een doosje zou sturen.
Zo’n grote, om te delen.
Merci Ben en gecondoleerd.
Liefs Sabine
Wat een mooi beeld, dat van die postduif. Al zal zij er nog een zware kluif aan hebben, zeker als het zo’n grote doos Merci betreft…😉
Beste Ben, ik heb zelden iemand meegemaakt die zo liefdevol over zijn moeder sprak. Dat zegt veel over haar en ook over jou. Ik kende haar alleen van gezicht af en toe in de supermarkt, maar ze had inderdaad iets van een engel. Haar sterfdag, 19 december, is voor mij altijd een bijzondere dag geweest. Het is de geboortedag van mijn moeder en de sterfdag van haar moeder. Mijn oma stierf op de eerste verjaardag van mijn moeder in het kraambed van een zusje. Mijn vader was niet erg muzikaal, maar ‘Er ruist langs de wolken’ had hij op het huisorgel uit zijn hoofd geleerd. En menigmaal hebben wij het lied als gezin op luide toon in de woonkamer laten weerklinken. Dierbare herinnering.
Hallo Ben
Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Ik kan me inleven in je situatie, mijn moeder is op 90 jarige leeftijd op 21 december 2021 overleden, vrijdag voor kerst gecremeerd. Zij was al wat langer ziek maar ze is hier niet aan overleden. Het is heel snel gegaan. De verhalen die zij over haar leven had, haar jeugd, die ga ik missen. Zij was er altijd voor ons, haar man en 5 kinderen. Mijn vader heeft het erg slecht met het verlies van zijn vrouw, hij hoort haar nog steeds praten en ziet haar staan. Beelden die in zijn geheugen zijn gegrift.
Beste Ben ,
Wat een prachtig laatste afscheidsblog van Marrie jullie moeder! Onze moeder Theresa van het zorgerf!
Ik ben heel blij dat ik haar heb mogen verzorgen.
Haar liefde en wijze raad voor altijd in mijn ❤️❤️.
Je hebt mooi werk Henny. Dank aan jou en je collega’s dat je onze ouderen zo liefdevol ondersteunt.
Mooi Ben…..
Prachtig en vol liefde verwoord Ben. Verder gaan zonder je moeder en toch een gevoel van verbondenheid geeft aan hoe goed het is wanneer wij allemaal het goede van de mensen onthouden!!!
Een mooie herinnering Ben. Gecondoleerd met het verlies van je lieve moeder.
Gecondoleerd en een warm, mooi en waardig beeld heb je neergezet. Merci, (waarschijnlijk) ook namens haar.
Hoi Ben, een heel mooi stuk tekst. Ik heb je moeder niet gekend maar het was dus een bijzonder lief mens. Bewaar de mooie herinneringen. Groet Nico.
Ben, ik heb je moeder ooit alleen maar gezien als ik een keer op bezoek was op het zorgerf. Ja, ze viel op: zo’n lieve uitstraling. Ik condoleer je met het verlies. Ze was velen tot zegen. Ik denk dat jij haar voorbeeld volgt. Merci, groet, Willemien.
Lieve Ben,
Wat een prachtig en liefdevol eerbetoon aan je moeder. Door al je verhalen je moeder ook een beetje leren kennen. Bijzonder.
Sterkte met dit verlies en koester de fijne herinneringen die blijven voor altijd.
Liefs Lucille
Ach wat sneu, gecondoleerd.
Toen ik jaren geleden als bijbaantje bij de Super de Boer werkte kwam ze altijd boodschappen doen. Dat is inmiddels dus 15 jaar geleden. Ze was zo lief en vriendelijk, vaak gaf ze wat chocolade repen voor de kinderen & ik moest even het kleingeld uit haar portemonnee halen, omdat ‘ik daar veel handiger in was’, zodat ze kon betalen. Volgens mij was het een donkergroene met een klik erop.
Op de fiets zwaaide ze altijd (terwijl ik het dan knap vond dat ze mij herkende). Zelfs mijn moeder begreep door mijn beschrijving over welke mevrouw het ging en kwam via Facebook (en dus Ben de Graaf ) erachter wie het was. En dat ze niet meer thuis woonde (en wij haar dus ook niet meer zagen).
Gecondoleerd en sterkte met het verlies, maar koester ook de mooie momenten!
Als ik bij jullie thuis met Nellie ging spelen en het tijd was om naar huis te gaan, verliet je het erf niet zonder een rol mentos.
Wat een lief mens. Deze soort is zeer zeldzaam.
Ach…wat een prachtig verhaal Ben…wat breng je de liefde voor je moeder mooi onder woorden. Veel sterkte.
Mooi geschreven BEN,de kippepoten waren ook herkenbaar laat op de avond na een lp avond
Martien
Wat een mooi portret schets jij, ik zie haar, met haar chocolaatjes, haar rondo’s, haar naïviteit die harten opent. Dat haar liefelijke naam naast de Naam mag ruischen, en dat jij getroost mag zijn door wat ze in jou naliet.
Ben, wat een prachtige ode aan jouw moeder, Moeder…
Een mooie foto ook, en wat lijk je op haar!
Mijn moeder dacht ook altijd dat ze nooit genoeg in huis had gehaald op verjaardagen. We zaten dan aan het avondeten, temidden van alle lekkers: groentesoep, gepaneerde schnitzels, zelfgemaakte appelmoes, boontjes en worteltjes, gebakken aardappeltjes en chipolatapudding toe.
De soep kwam als eerste op tafel met de rest nog voor de boeg maar mijn moeder zei altijd: “Ik heb nog net zo’n grote pan in de kelder staan, hoor!
Jan plaagt mij ermee, als ik teveel insla voor een feestje, zegt dan: denk eraan dat je een extra pan soep kookt. Dat is niet nodig want de pan soep die ik maak is toereikend voor een weeshuis, de rest gaat in de diepvries
Goh Ben, van Harte mijn wel gemeende medeleven!
Fijn, hoe jij zo dikwijls met zoveel respect over je moeder hebt geschreven; echt goed en lief; zoals de appel niet ver van de boom valt! Compliment!
En ofschoon jij mij niet de indruk hebt gegeven dat zij veel geleden heeft, ben ik blij voor haar, dat zij ‘over’ haar ‘lijden’ heen is!
Vanuit mijn werk met mensen die een Bijna-DoodErvaring (BDE) hebben gehad, ‘weet’ ik hoe Gelukkig mensen in het Hiernamaals zijn!
Laat dat ook een troost voor de nabestaanden zijn.
Gecondoleerd, Ben, en heel veel sterkte. Wat een lieve vrouw. Ze stapte bijna van haar fiets om zo uitvoerig mogelijk te kunnen zwaaien en groeten als ze je tegenkwam. Om nooit te vergeten.
Ik heb het mischien al een keer verteld. We kwamen bij je moeder tuinmest halen, normaal betaal je daarvoor. Nou daar kwam niets van in. Na de nodige bakken koffie en gevulde koeken besloten we toch maar met de mest huiswaarts te keren. Natuurlijk met een dikke sigaar voor onderweg. Zo was je moeder.
Gecondoleerd met het verlies van je moeder Ben. Mij trof altijd de liefde voor je moeder in je columns. Heel veel sterkte en houd de mooie herinneringen vast.
Sterkte Ben. En wat een mooie ode aan je moeder. Een bijzonder mens. Geen luxe Belgische bonbon kan nu nog tippen aan dat ene Merci chocolaatje, want die zal voor jou altijd de herinnering aan haar oproepen!
Sterkte Ben, ook voor de rest van je familie. Wat een prachtige blog weer over je moeder, kippevel. Wat een liefde. Waren er nog maar veel meer zulke liefdevolle, pure mensen. Ze heeft vast een mooi plekje bij haar Hemelse Vader gekregen.
Door je blogs heb ik je moeder een beetje leren kennen – merci Ben
Gecondoleerd Ben! Wist niet dat je moeder was overleden. De lieve moeder die wij ook een beetje kenden door jouw verhalen. Hou de verhalen levendig, maar dat is wel aan jou toevertrouwd. 🍀
Weer een prachtig blog, zo veel mooie herinneringen.
Life is just collection of connections and memories.
Wat een mooi mens was je moeder.
Geschreven zoals ze echt was, haar kussen, haar liefde en natuurlijk het zingen van Daar ruist langs de wolken, wat mis ik dat, maar wat ben ik blij dat ik haar heb mogen kennen.
Marry vrijwilliger Zorgerf Putten
Wat een lief verhaal over je moeder, Ben. Mooi mens, zo te lezen. Laat het erfelijk zijn.
Heel mooi Ben!
‘Bedankt voor al je liefde, lieve schat dat je der bin’ zei ze altijd wanneer we haar in haar o zo gelieve bedje legde.
‘En dat meen ik echt hoor!’ volgde dan.
Nu bedanken we haar voor al haar liefde wat ze ons heeft gegeven❤
Prachtig stukje!
Ik heb in mijn leven nog nooit zo’n bijzonder iemand ontmoet. Je werd altijd overladen met complimentjes tijdens je dienst. Zoals; wat bent u knap! Wat bent u toch lief voor me! Ze praatte altijd in u-vorm tegen je. Zo grappig vond ik dat. Een vrouw van in de 90 die u tegen mij zei (37)
Wanneer ze zei dat ik zo lief voor haar was zei ik; wie geeft ontvangt Marrie. Das waar zei ze dan!
Ik mis haar..
Wat een mooie blog, Ben.
Als buren hebben wij ook heel veel mooie, bijzondere herinneringen aan haar, die haar zó typeren.
Zoals een keer, toen ze op de dag na haar verjaardag zes gebakjes kwam brengen, omdat ze het zo iezig fijn vond dat wij op haar verjaardag geweest waren. Nee, dat waren niet de restanten van haar verjaardag; ze had ze speciaal weer gekocht bij de bakker. Klopt, we zijn met z’n vijven thuis, maar er kon toch iemand extra zijn?
En toen we eens bewust op een ochtend een bakje koffie bij haar gingen drinken, omdat ze zich dan niet zo druk hoefde te maken als op een (langere) avond, tja, dan zat je gewoon om half twaalf aan de kippenpootjes, ieder zijn eigen schaaltje vol. Als ze dan weer eens in de keuken was, wisselde ik snel mijn schaaltje om met dat van Geert Jan, die die hoeveelheid wat beter aan kon op de ochtend….
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wij zullen haar nooit vergeten, zeker ook omdat we bijv. haar uitdrukking ‘een zwaar geveul’ gewoon overgenomen hebben 😉 .
We voelen ons bevoorrecht haar – letterlijk – van dichtbij gekend te hebben.
Toen ik (al jaren terug) bij de Jumbo net iets meer boodschappen had gehaald dan in mijn fietstassen pasten en dus stond te worstelen om alles mee te krijgen, bood ze spontaan aan om even met me mee te fietsen naar huis. Ik had nog een tas bij me voor aan het stuur, dus het was niet nodig, maar haar aanbod typeert wel hoe zij zelf was. Vriendelijk, behulpzaam en liefdevol.
Heel mooi Ben. Echt onze Marrie 😘.
Prachtig en ontroerend geschreven. Wat een bijzonder mens en mooie herinneringen ❤
Van harte gecondoleerd met het overlijden van je moeder, Ben. Wat zul je haar missen! Dank voor de prachtige blog, je hebt je moeder zo mooi en ontroerend beschreven. Een monumentje!
Liefs,
Yvonne
Ik heb afgelopen week gehoord dat Marrie overleden is. Ik zou niet kunnen begrijpen hoe jullie zich voelen, en ik hoop, dat jullie goed konden afscheid nemen van ons lieve Marrie.
In de korte periode dat ik haar tijdens mijn onderzoek op het zorgerf mocht kennen, heb ik haar heel lief gekregen. Zij was een van de eerste bewoners die ik op mijn eerste dag op het zorgerf heb ontmoet. Ik heb nog een keer in mijn notulen gekeken en dit over haar gevonden:
“Before entering Marrie’s room, I ask whether it is okay that I join Marinus in waking her up. He tells me that although Marrie is a quite “kwetsbare” lady, she is one of the sweetest ladies and that it won’t be a problem for her. He quietly opens her door and says “kloppedi kloppedi klopp” into the room. The room smells fresh and although the curtains are closed, some sunlight makes its way through some gaps in the curtains. She wakes up and seems super happy to see him, directly placing both her hands around his neck as he comes close to her to talk to her. He introduces me and she states surprised, but laughing, “oh, there is someone else!” I introduce myself while Marinus pulls back her blanket. Marrie constantly smiles and Marinus encourages her to stand op while tightly holding onto his shoulders.”
Ik wens jullie veel sterkte en ben blij dat ik haar, en jullie, mocht ontmoeten!
Katharina Rosteius,
(onderzoeker Universiteit Maastricht)
Gecondoleerd Ben, maar eigenlijk zou ik gefeliciteerd willen zeggen want als je zo iets mooi’s over je moeder kunt schrijven, dat is dan een feest en geen verdriet. Dat je haar nog lang mag herinneren.
groetje Cor.
Als ouders ‘uit de tijd gaan’ is er een periode afgesloten. Geen mama of papa meer hebbend…
Ook al worden je ouders oud en heb je ‘er vrede’ mee, het gemis is er niet minder om. Ze leven voort in en door hun kinderen. Jij zorgt daar met je ontroerende blogs over je dierbare Moeder wel voor!
Sterkte voor jou en je familie, Ben.
Super mooi!
Wat mooi, zo ken ik je moeder. Op de zondag dat de 2 illustere lui bij je moeder waren kwamen mijn vader en ik langs rijden en vertrouwden dat toch niet helemaal…we zijn terug gereden om te vragen of alles in orde was. En dat was zo volgens je moeder, ze hadden alleen even een ladder nodig gehad om vogeltjes te kijken! ik heb nog veel herinneringen aan haar, ik zie haar nog zo fietsen op de Weldammerlaan!
Ja, aanbellen voor een ladder om vogeltjes te kijken… Op zondag. Zomaar. Ik blijf het een vreemd verhaal vinden. Goed dat jullie even kwamen vragen of alles in orde was.
ik zal 1 herinnering delen, vroeger hadden wij de gierputten bij Marrie een keer als opslag in gebruik en die werden leeg gereden met de giertank. kom maar even binnen zei ze, even wat drinken. ja…dat werd lastig, er moest doorgereden worden en er was ook nog iemand op het land bezig. Dan moest ik het meenemen, koeken en flesjes bier. dat was de oplossing. toen ik terug kwam voor de volgende tank…….stonden er weer flesjes bier en koeken op de rand van de gierput!
Hi Johan,
Ik hoop dat de koeken op de rand van de gierput nog wel fris roken…😉
Fijn om deze verhalen over onze moeder te horen. Dank dat je dit deelt.
Wat een prachtige vrouw!
Hartverwarmend om te lezen dat je jouw liefdevolle moeder zo waardeerde en nog steeds in jezelf weerspiegelt ziet 💓.
All you need is love.. Dat blijkt maar weer!