Ik behoorde tot de Twittertwijfelaars. Twitter was toch vooral een manier om de wereld op de hoogte te stellen van de meest onbeduidende persoonlijke dingen?
Ik ken iemand die via een toilettweet liet weten dat hij ‘spetterpoep’ had. Nog voor hij de borstel door de pot had kunnen halen, reageerden zijn followers met adviezen hoe hij deze spetterregen het best te lijf kon gaan. Dat dan weer wel. Maar ik ben ‘om’.
Sinds ik als ZZP-er (Zelden Zonder Pen) gestart ben als zelfstandig tekstschrijver ben ik de wereld ook gaan betweeteren. En ik ben hard op weg een twittertijger te worden. Eenmaal in de wereld van 140 tekens follow ik eerst mijn twitterende kinderen. Na een dag gaat ook mijn vrouw overstag, want ik weet ineens dingen over onze kinderen waar zij geen (t)weet van heeft.
Nico Dijkshoorn – huisdichter, ook buiten – laat me zien hoe je Twitter kunt gebruiken als je ’taal te verkopen hebt’. Aan de ene kant stuurt hij commerciële tweets de wereld in. Bijvoorbeeld: ‘Eindelijk mijn boek te koop bij Bol.com‘, met een link naar de internetpagina waar zijn boek te bestellen is. Aan de andere kant becommentarieert hij met typische Dijkshoorn-tweets de wereld om hem heen. In een reeks genadeloze tweets maakt hij bijvoorbeeld worst van de Hema, omdat ergens in de krochten van de winkelketen zijn fotorolletje is zoekgeraakt. ‘Er stond een poesje op die geen moeder meer heeft. En nu is de foto weg!‘, sneert hij.
Of hij voert ene Klaas ten tonele: ‘Klaas repareerde Indonesische rijsttafels, met een verloopstuk en een haakse boutvijl. Zo mooi. Je zag er niets van.‘
Die kant wil ik ook op. Ik ga dit medium benutten om een nieuwe column op mijn website aan te kondigen, maar ook om tweets te maken waarin woorden werken. In de aanloop naar de rood-blauwe derby tussen IJsselmeervogels (rood) en Spakenburg (blauw) heb ik ineens een podium voor een gedachte als: In de aanloop naar de derby kijk ik graag naar de Nederlandse vlag: rood bovenaan, dan een tijdje niks, dan blauw.
Het levert me direct een aantal rooie volgers op.
Hij adviseert de winkel te bellen en te zeggen: ‘Ik heb bij jullie een boek gekocht, maar nu heb ik het uit. En nu?’
Via Twitter kun je relaties onderhouden of opdrachten binnenhalen. Je kunt zelfs solliciteren met een tweet (twilliciteren). Maar twitteren is vooral leuk. Bijvoorbeeld door reacties die je krijgt uit onverwachte hoek. En dan kom ik terug op Nico Dijkshoorn. Ik lees in zijn laatste boek Kleine Dingen een hilarisch verhaal hoe je een boekwinkel in verwarring kunt brengen. Hij adviseert de winkel te bellen en te zeggen: ‘Ik heb bij jullie een boek gekocht, maar nu heb ik het uit. En nu?’
Ik denk, laat ik ook eens grappig zijn, en kwetter op Twitter: @dijkshoorn Beste Nico Dijkshoorn, ik heb net jouw boek Kleine Dingen uit. En nu?’
Ik heb op dat moment niet de illusie dat ik als een van zijn honderdduizend volgers een reactie krijg. Maar die komt wel. Binnen een paar minuten zelfs. Het antwoord van de huisdichter voor binnen en buiten luidt: ‘@BenTekst Dan kun je nu even iets voor jezelf gaan doen.’
Ben Tekstschrijver
28 juni 2011
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.